Daar zijn we dan…
Door: Rianne
Blijf op de hoogte en volg Rianne
19 April 2014 | Nederland, Heerlen
Na een droevig afscheid en 9 uur durende vlucht zijn we eindelijk geland op Arubaanse grond. Vanaf het vliegtuig zag het er prachtig uit, de helder blauwe zee en het stand met palmbomen. We konden dan ook niet wachten om lekker naar buiten te gaan. Aangezien we niet mochten zeggen dat we als stagiaire hier zijn, spraken we in de rij van de douane af dat we vakantiegangers zijn die 87 dagen hier blijven, want ja wie wilt nou niet drie maanden genieten van een vakantie?! Helaas geloofde onze flinke dushi hier niks van, ‘’wat komen jullie hier doen’’? ‘’Wij komen lekker vakantie vieren, je weet wel; chillen op de Antillen’’. Nee nee zei ze, wat komen jullie hier echt doen? ‘’Zijn jullie stagiaire?’’. Ik werd natuurlijk al helemaal zenuwachtig, maar we hielden met ze vieren vol dat we toch écht vakantie kwamen vieren. Haar blik zei al genoeg, ze geloofde ons voor geen ene meter. Na het stellen van een aantal vragen, besloot ze ons kaartje aan te passen. In plaats van 87 dagen, mogen we maar 30 dagen blijven. Goh, wat gul van d’r. Als we hier iets aan wilden veranderen moesten we maar naar een of ander kantoor in een stad gaan, prima meid; en bedankt!
Na daar toch wel even gestaan te hebben, zijn we onze koffers gaan halen. We liepen als enige op de vluchthaven, onze koffers stonden leuk verspreid tussen de bagagebanden. In de arrival hal stonden onze mentoren ons op te wachten, dat was gelukkig wél een fijn welkom! Ze hebben ons naar het huisje gebracht, waar de bazin met haar drie hondjes al meteen naar ons toe kwam (nu heb ik eindelijk een beetje een hond als huisdier hihi). Ons huisje is écht heel mooi, we hebben nummer 6 – wat toevallig mijn lievelingsgetal is- dus dat vond ik natuurlijk al helemaal leuk. We wisten natuurlijk ook dat er WiFi was, dit was dan ook een van de eerste vragen die we stelden. Na het krijgen van het wachtwoord pakte natuurlijk iedereen zijn telefoon, berichtjes cheken; je kent het wel. Helaas hebben alle twee mijn telefoons het begeven, heb ik weer, dus dat is minder…
(Dus op deze manier wilde ik even iedereen die ik beloofd had een berichtje te sturen, laten weten dat riannie veilig is aangekomen)
Ondanks dat we twee warme maaltijden gegeten hebben tijdens de vlucht, begonnen onze maagjes toch weer te knorren. Dus besloten we om naar Wendy’s te gaan, die drie minuten verderop ligt. Lekker lui hebben we de auto gepakt, want ja die moest natuurlijk ook uitgeprobeerd worden. Na vijf minuten voor de auto gestaan te hebben omdat we hem niet open kregen, zaten we er eindelijk in. Toen zagen we dat het een automaat was, HEUJ, daar snappen we natuurlijk niks van. In de achteruit lukte nog wel, maar hoe kwam je nou vooruit? Ook hier hebben we weer vijf minuten midden op het weggetje gestaan, het enige wat gebeurde was dat de alarmen afgingen, de auto bewoog niet. Uiteindelijk hebben we hem in de goede stand gezet en zijn we vooruit gekomen, maar dit wordt nog even flink oefenen. Na 3 minuten waren we dus al bij Wendy’s, waar we even een lekkere vettige hap wilde eten. Bij onze bestelling kwamen we erachter dat ze bijna geen Nederlands praten, super handig als je in Aruba zit? Toch probeerde ik een soort van happy meal te bestellen, uiteindelijk lag mijn bord vol met een grote en kleine friet, een hamburger en een grote en kleine cola, dussssssssss ….
Het eten was gelukkig wel lekker, dat scheelt. We zijn weer terug naar ons huisje gereden, waar onze parkeerplek natuurlijk was ingenomen. Maar je begrijpt natuurlijk al dat er nog wel iets mis moet gaan. Eenmaal bij het huisje krijgen wij, als meisjes, de deur uiteraard niet open. We hebben 20x de sleutel op een andere manier omgedraaid, maar er kwam maar geen beweging. Onze leuke buurman zag ons problemen hebben, maar hey, blijf jij vooral lekker op je stoel zitten het lukt ons wel -_-. Uiteindelijk toch maar even de bazin erbij gehaald, die liet zien hoe verdomd makkelijk die pokkendeur open ging.
Nou, dat was wel genoeg avontuur voor één dag. We hebben ons lekker gedoucht, de koffers uitgepakt en zijn gaan slapen. Helaas werd ik weer om 5 uur wakker, dus dacht ik ga maar even een verhaaltje typen. Nu ga ik alleen nog maar genieten, geen stress, chillmodus aan!
Kusjes uit Aruba xxxxxxxxx
Na daar toch wel even gestaan te hebben, zijn we onze koffers gaan halen. We liepen als enige op de vluchthaven, onze koffers stonden leuk verspreid tussen de bagagebanden. In de arrival hal stonden onze mentoren ons op te wachten, dat was gelukkig wél een fijn welkom! Ze hebben ons naar het huisje gebracht, waar de bazin met haar drie hondjes al meteen naar ons toe kwam (nu heb ik eindelijk een beetje een hond als huisdier hihi). Ons huisje is écht heel mooi, we hebben nummer 6 – wat toevallig mijn lievelingsgetal is- dus dat vond ik natuurlijk al helemaal leuk. We wisten natuurlijk ook dat er WiFi was, dit was dan ook een van de eerste vragen die we stelden. Na het krijgen van het wachtwoord pakte natuurlijk iedereen zijn telefoon, berichtjes cheken; je kent het wel. Helaas hebben alle twee mijn telefoons het begeven, heb ik weer, dus dat is minder…
(Dus op deze manier wilde ik even iedereen die ik beloofd had een berichtje te sturen, laten weten dat riannie veilig is aangekomen)
Ondanks dat we twee warme maaltijden gegeten hebben tijdens de vlucht, begonnen onze maagjes toch weer te knorren. Dus besloten we om naar Wendy’s te gaan, die drie minuten verderop ligt. Lekker lui hebben we de auto gepakt, want ja die moest natuurlijk ook uitgeprobeerd worden. Na vijf minuten voor de auto gestaan te hebben omdat we hem niet open kregen, zaten we er eindelijk in. Toen zagen we dat het een automaat was, HEUJ, daar snappen we natuurlijk niks van. In de achteruit lukte nog wel, maar hoe kwam je nou vooruit? Ook hier hebben we weer vijf minuten midden op het weggetje gestaan, het enige wat gebeurde was dat de alarmen afgingen, de auto bewoog niet. Uiteindelijk hebben we hem in de goede stand gezet en zijn we vooruit gekomen, maar dit wordt nog even flink oefenen. Na 3 minuten waren we dus al bij Wendy’s, waar we even een lekkere vettige hap wilde eten. Bij onze bestelling kwamen we erachter dat ze bijna geen Nederlands praten, super handig als je in Aruba zit? Toch probeerde ik een soort van happy meal te bestellen, uiteindelijk lag mijn bord vol met een grote en kleine friet, een hamburger en een grote en kleine cola, dussssssssss ….
Het eten was gelukkig wel lekker, dat scheelt. We zijn weer terug naar ons huisje gereden, waar onze parkeerplek natuurlijk was ingenomen. Maar je begrijpt natuurlijk al dat er nog wel iets mis moet gaan. Eenmaal bij het huisje krijgen wij, als meisjes, de deur uiteraard niet open. We hebben 20x de sleutel op een andere manier omgedraaid, maar er kwam maar geen beweging. Onze leuke buurman zag ons problemen hebben, maar hey, blijf jij vooral lekker op je stoel zitten het lukt ons wel -_-. Uiteindelijk toch maar even de bazin erbij gehaald, die liet zien hoe verdomd makkelijk die pokkendeur open ging.
Nou, dat was wel genoeg avontuur voor één dag. We hebben ons lekker gedoucht, de koffers uitgepakt en zijn gaan slapen. Helaas werd ik weer om 5 uur wakker, dus dacht ik ga maar even een verhaaltje typen. Nu ga ik alleen nog maar genieten, geen stress, chillmodus aan!
Kusjes uit Aruba xxxxxxxxx
-
19 April 2014 - 12:50
Jessica:
Hahahahahaha! Heerlijk verhaal om te lezen.
Succes pechvogels. Kan niet wachten op jullie avonturen. Liefs x -
19 April 2014 - 12:55
Saskia:
Wat een verhaal hahahaha.
Nu is het tijd om te genieten!
Ben benieuwd naar alle verhalen die er nog zullen volgen.
Dikke kus -
19 April 2014 - 13:10
Hannah:
Hahaha geweldig dit! Ik hoor t je gewoon vertellen, typisch Rianne verhaal!! Have fun Xx -
19 April 2014 - 14:11
Petra:
Hey Rianne. Leuk verhaal hihi vooral vd auto...ben blij dat jullie goed zijn aangekomen. En ben benieuwd naar al je verhalen. Geniet er lekker van. Veel succes in t mooie Aruba xxxx -
19 April 2014 - 19:44
Bianca Beckers:
Beste allemaal,
Fijn dat jullie veilig zijn aangekomen. Ik ben wel benieuwd hoe het met jullie 30 dagen versus 87 dagen verder gaat. Geniet en acclimatiseer! Tot gauw. Groet, Bianca -
20 April 2014 - 15:18
Marielle:
Hoi Rianne, Zo zat je nog bij mij in groep 7 en nu zit je lekker op Aruba om stage te lopen. Super stoer. Geniet er maar van. Als je in de toekomst nog verder weg wilt gaan, heb ik nog wel een leuke stageadresje in Peru voor je! Groetjes Marielle -
20 April 2014 - 23:07
Helmy Bodelier:
Fijn dat ik mee mag lezen welke avonturen jullie daar beleven. Het waren er al een paar hè? Geniet van de fijne tijd daar! -
21 April 2014 - 12:03
Marjolijn Janssen:
We zullen maar zeggen "een goed begin is het halve werk", haha. De eerste week dan maar acclimatiseren! Geniet ervan! -
22 April 2014 - 14:06
Loes:
Hallo Rianne,
Fijn dat je goed bent aangekomen. De eerste periekelen zijn achter de rug en nu kan het acclimatiseren beginnen. Geniet van alle avonturen en van hier lieve groeten van alle kinderen van groep 1D, Loes en Marjolijn.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
